تاثیر مداخله ی بازی درمانی عروسکی بر مهارت های ارتباطی کودکان درخودمانده

پژوهش حاضر جهت بررسی تاثیر مداخله­ی بازی­درمانی عروسکی بر مهارت های ارتباطی کودکان مبتلا به اختلالات فراگیر رشد انجام شده است. روش­کار: پژوهش به شیوه­ی اقدام پژوهی طرح محور و در قالب طرح شبه آزمایشی پیش آزمون و پس آزمون با گروه شاهد انجام پذیرفته و جامعه­ی آماری آن کودکان درخودمانده­ی سنین پیش دبستانی سال تحصیلی 89-1388 شهر مشهد بوده اند. 10 نفر به­ صورت تصادفی به دو گروه آزمون و شاهد تقسیم شدند. گروه آزمون در جلسات بازی­درمانی عروسکی با میانگین 22 جلسه شرکت داده شده و پیش و پس از مداخله، آزمون مقیاس ارتباط اجتماعی اولیه برای دو گروه اجرا گردید. داده ها با استفاده از آزمون های آماری یومن­ویتنی و رتبه های علامت دار ویلکاکسون تحلیل گردیدند. یافته­ ها: در خرده­آزمون­های ارتباط چشمی در حیطه­ی درخواست رفتاری آغازگرانه (012/0=p)، درخواست­های آغازگرانه­ی سطح پایین (012/0=p)، پاسخ به یک تعامل اجتماعی (015/0=p)، درخواست های رفتاری آغازگرانه­ی کلی (011/0=p) و در خرده­مهارت انجام درخواست ها (005/0=p) بازی­درمانی عروسکی به گونه­ای معنی­دار اثربخش بوده است. در خرده­آزمون­های دستیابی به اشیا (355/0=p)، درخواست کردن آغازگرانه (214/0=p)، اشاره به اشیا (00/1=p) و در مورد خرده آزمون دادن اشیا (074/0=p) مداخله اثربخش نبوده است. هم­چنین یافته­های کیفی برگرفته از گزارش والدین نیز حکایت از اثربخش بودن مداخله دارد. نتیجه­ گیری: مداخله­ی بازی­درمانی عروسکی بر مهارت های ارتباطی کودکان درخودمانده اثربخش.